Մի ծառ
Ծառ ու հետո ծառ ու հետո ցուրտը
Ես չեմ ուզում ՝կույրն այդ ինձ առաջնորդի
Հանց միայնակ , որ գնում են հարատև
Ծառ ու հետո անգամ ոչ մի ծառ, մի անջրպետ
Ուրիշները՝ որոնց սիրել եմ , հեռու են…
Դա կլինի երեկո
Դա կլինի երեկո, այն նույն ժամին
Երեկոյան աղավնիները
Կիջնեն ճյուղերին,
Ինչ որ մեկը կասի՝
Զի բարձր են խոտերը՝ եկեք նստենք,
Եվ վասն ժամանցի
Պատմենք մի քիչ հիմար պատմությունն
Այն արքայի, ով հավատում էր, որ ամեն ինչ գիտի
Եվ ով կորցրեց ամեն ինչ.
Ոմն մեկը կասի՝ դա տխուր վերջաբանով առակներից է՝
Մոռանանք,
Հանց արևն է դանդաղ մայր մտնում:
Կա
Կա –իր խոռոչներով ճանապարհը կա,
Կա – ամենուր այդ ահավոր պատուհասը կա՝
Ինչը հայտնում ու վկայում է վասն իմ չգոյության
Խոնարհվում եմ մինչ գետին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий